Megadeth Info Forum

dla mnie to było jakieś nudne plumkanie

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

Dla mnie tez. Prog tez bywa nudny.

miło sie zgodzić

poleciał Refugee który jest nawet przyjemny oraz Renaissance - Scheherazade & Other Stories który muzycznie okazał się małym koszmarkiem mimo całkiem niezłego wokalu, wolałbym usłyszeć te laske w bardziej popowych klimatach bez tej całej "orkiestry"

Ricka Wakemana z jego sześcioma żonkami słuchało się nieco lepiej od Renaissance ale tutaj mi brakuje wokalu, byłoby ciekawiej

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

Annie Haslam to faktycznie zacny głos, chociaż ja jakimś mega miłośnikiem Renaissance raczej nie jestem. Jak dla mnie jest to za bardzo takie... nadchnione, za bardzo folkowe. Lubię i tylko tyle. I nigdy nie mogłem pojąć fenomenu Szecherezady, która rzeczywiście uchodzi za ich najlepszy album. Dużo bardziej wolę np. Ashes Are Burning albo Turn Of The Cards.

6 Żon z wolkalem? Chyba żartujesz

jakby tego było jeszcze mało do dali jeszcze płytke Tango In The Night z wielkim hiciorkiem Everywhere i Little Lies



nie mówie serio bez wokalu wydaje mi sie ta płyta za monotonna i nudnawa momentami
wokal mógłby ją urozmaicić

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

I pomyśleć, że ten sam zespół nagrał kiedyś m.in. mroczny i zajebisty The Green Manalishi (znany także z przeróbki Judasów)....

no cóz nie wiem jak ich stare płyty ale Tango In The Night jest całkiem fajny
poza wymienionymi wyżej (Little Lies mistrz) jest jeszcze tytułowy z fajnym riffem, fajny Family Man czy nieco mocniejszy Itn`t It Midnight generalnie niezły pop-rockowy album



no tego ostatniego to ja chyba nierozumiem
przesłuchałem sobie dwie pierwsze cześci Tubular Bells i musze stwierdzić ze nie podoba mi sie to wcale jedynka była wręcz tak kiepska że połowe musiałem przewinąć aby nie usnąć

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

No tak, Oldfield to dość specyficzna i pewnym sensie osobliwa muzyka. Napewno oryginalna i ciężko definiowalna. Właściwie to nie wiem, czy to jest prog czy co innego. Zresztą nie ważne...
Pamiętam, że wiele lat temu zasłuchiwałem się w jego pierwszych płytach i muszę przyznać, że w dużym stopniu urzekła mnie wtedy ta muzyka. Później się trochę u mnie zdewaluowała a teraz szczerze mówiąc już sam nie wiem jak bym ją odebrał.
Teraz jak tak patrzę to nawet nie wiem czemu go wymieniłem obok jakichś Gentle Giantów czy innych Camelów, bo pasuje do nich jak kij do dupy Pamiętam jednak jak rodził się ten temat, to nie wiedziałem wtedy że Yer Blue w kwestii proga to jest taki rzeźnik, więc jak się mnie któregoś razu zapytał co tam lubię, to nieśmiało rzuciłem wiązanką samej klasyki (co nie znaczy oczywiście że przeze mnie nie lubianej w mniejszym lub większym stopniu), coby chociaż nazwy kojarzył Później się jednak szybko okazało z kim mam doczynienia
No teraz Oldfielda na pewno nie wymieniłbym wśród moich ulubionych wykonawców, podobnie zresztą jak ELP czy Eloy...
A skoro hiciorki tak Cię zawsze cieszą (jak na przykad te od Fleetwood Maca), to posłuchaj sobie Moonlight Shadow z płyty Crises - jego największy hicior, na pewno Ci znany...

hehe



oczywiście że znany aczkolwiek akurat ten hiciorek nie bardzo mi lezy w sumie dopiero czytając książke dowiedziałem ze ten kawałek jest Oldfielda bo wcześniej tego nie wiedziałem



z tym Supertrampem to też dziwny wybór, taki lekki roczek (chociaż dużo ciekawszy od ELO) ze sporą dawką klawiszy (aczkolwiek nie głupich)
przesłuchałem Crime Of The Century, Even In The Quietest Moments oraz Famous Last Words z czego najlepsze wrażenie zrobiła ta ostatnia
w sumie za dużo klawiszy a za mało gitar ale słuchało sie całkiem fajnie

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

A Ty coś się tak uczepił jakiegoś mojego posta sprzed dwóch lat
Jeśli chodzi o Supertramp to wg mnie zdecydowanie najlepszy jest pierwszy album (m.in. Try Again ) - prawdziwie progresywny no i ogólnie świetny. Potem skład się zmienił a z nim po trosze także muzyka - na pierwszy rzut ucha mniej progresywana, miejscami nawet przebojowa czy z pozoru błaha, ale moim zdaniem i tak zawsze było to granie z klasą, finezją i wyrafinowaniem i ogólnie na wysokiem poziomie.

jeszcze z nim nie skończyłem



z tym sie zgodze



pora na ELP poszły 3 płyty z 2 okresów
Emerson, Lake & Palmer - ELP oraz Trilogy które zostawiły niezłe wrażenie, Trilogy brzmi nieco lepiej, nawet Lucky Man sie okazło ze słyszałem wcześniej w radio
mimo wszystko lepszy wydaje mi sie drugi okres czyli Emerson, Lake & Powell
Powell robi róznice jednak, do tego lepiej to brzmi ale to pewnie dlatego że wole brzmienie lat 80-tych od 70-tych (nie bijcie)
musze przyznać że miło czasem posłuchać takich wynalazków po ciagłym wyciu thrash i death metalowców

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

No tak, ELP uchodzi oczywiście za absolutną ekstraklasę proga, ale nie dla mnie...
Moim zdaniem jest tak przeceniany, że głowa mała.
Dla mnie ta muza jest przede wszystkim bezduszna i pretensjonalna; nie odpowiada mi brzmienie - takie odhumanizowane, cyborgiczne; te wszystkie klawiszowe eksperymenty i cudawianki Emersona są naprawdę czasem ciężko strawne, a w pewnym momencie ten zespoł stał się wręcz karykaturą samych siebie.
Brakuje mi w tej muzyce przede wszystkim finezji i emocji. I chyba zwyczajnie naprawdę dobrych kompozycji.
A te wszystkie moje negatywne odczucia zdają się jeszcze z czasem coraz bardziej pogłębiać.
Emerson Lake & Powell to już zupełnie nie dla mnie - także m.in. za brzmienie lat 80.
A Powell nawet do pięt nie dorasta Palmerowi. Zresztą zawsze uważałem Palmera za najsilniejsze ogniwo tego zespołu, w przeciwieństwie do tego megalomana, snoba i bufona - Emersona.

Hehe, no pewnie, tylko że ja akurat nie użyłbym tutaj słowa "wynalazki", bo wszystkie te kapele, o których tu ostatnio jest mowa to przecież jest wręcz taki rockowy elementarz

oczywiście masz racje ale dla takiego laika i ignoranta jak ja wiekszość to istne wynalazki

ale ja nie o tym



po prostu ta płyta sie kolesiowi bardzo podoba, niestety mi nie przypadła do gustu, jakis taki słaby roczek chociaż melodie mogą sie podobać
natomiast Argus to bardzo fajna płyta, byc może to wina remastera którego słuchałem ale brzmienie tego albumu brzmi całkiem świeżo i nie słychać typowego brzmienia lat 70-tych mimo że płyta jest wlasnie z nich

obadałem jeszcze 2 płytki The Moody Blues (ktoś tam wcześniej o nich wspominał ale potem zeszło na bitlesów) - Days Of Future Passed oraz Long Distance Voyager ale generalnie nic ciekawego, chyba za dużo klasyki jak na moje ucho

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

Wishbone Ash to naprawdę zacny zespół. Dla mnie problem jest z nim tylko taki, że istanieje do dziś, przez ten czas nagrał kupę albumów a tak naprawdę liczą się dla mnie właściwie tylko 3 pierwsze.
Argus faktycznie uchodzi za ich najlepsze dokonanie.
I taka ciekawostka - zespoł się w pewnym sensie wsławił tym, że jako pierwszy i w dość znaczący sposób w rocku wykorzystywał dwie gitary prowadzące. Tzn. oczywiście nie wiadomo czy jako pierwszy, pewnie jeden z pierwszych, w każdym razie to on się tym wsławił

Long Distance Voyager? Skąd on to wytrzasnął?
Moody Blues skonczyli się na plycie Seventh Sojourn z 1972 i to jest akurat dość powszechna opinia.
Ten zespół zawsze był dla mnie z tej samej mańki co takie Barclay James Harvest czy Procol Harum - czyli bardzo dobre granie, dobrze się tego słucha, ale nie należę do specjalnie oddanych miłośników.

to chyba odwieczny problem zespolów które istnieją dłużej niż 15 lat

obadałem sobie kilka dziwnych pojedynczych albumów, to chyba ostatnie podrygi bo potem wracam juz do bardziej znanych kapel (gdzie jest po kilka płyt)

Steely Dan - Aja
fajne takie funkowo bluesowe granie z fajnym basikiem
Steve Hillage - Green
tutaj już bardziej space rock ale też całkiem przyjemny, ale gdzie mu tam do Ozrica
War - The World is a Ghetto
eeeee kolejna płyta której raczej nie powinno tu byc (w książce również), niby troche rocka tam jest ale to raczej taki soul, lekki bluesik czy nawet coś ala gospel, słychać od pierwszych dzwięków ze maczał w tym paluchy murzynek Bambo z kolegami nie porwało, taka ciekawostka
The Alan Parsons Project - Tales Of Mystery And Imagination
tym razem już coś konkretnie klasycznego ale w niektórych momentach nawet za bardzo, momentami klawisze męczą ale za to pieknie gitarka gra



autor wspomniał o Sympathy ale nie dotyczyło to płytki Epic Forest która opisał
doszukał sie w niej innych zalet których generalnie ja nie słysze, tzn może koles ma racje ale ta muza generalnie mi sie nie podoba
ktoś tam wczesniej to porównał z Genesis po odejściu Gabriela, może ale Collins ma lepszy wokal

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

Ja tak w skrócie tym razem:
Steely Dan - nie znam. Tzn coś tam kojarzę co grają, ale nie na tyle żeby się wypowiedzieć
Solowy Steve Hillage - znam tylko płytę Fish Rising. Nie jest mi jednak obcy w takich zespołach jak Khan czy Gong.
War - nie znam tej płyty.
The Alan Parsons Project - może być.

The Alan Parsons Project, ciekawe rzeczy grają. Kiedyś oglądałem na youtubie filimik o ruskim p/lotniczym zestawie rakietowym, podłożyli ''Mammagamma'' i owładnęła mnie rządza zdobycia tego nagrania. Z rok szukałem wykonawcy. Gdy zapytałym na tubie, odpisali mi w komentach, że jestem fakin nub:P Wreszcie gdzieś znalazłem, a okazało się, że ta płyta cały czas była w domu...
A znacie może Spastic Ink? To jest trochę mocniejsze, ale na pewno progresywne i mniej znane. Bracia Jarzombek, jeden z drugim to założyli. Jedne z najbardziej pokręconych i połamanych rytmicznie kompzycji, jakie w życiu słyszałem:)
I nie omieszkam zapytać także o Wobblera, który to zespół potrafi pięknie umilić niejeden dlugo wieczór, albo i pół nocy;]

W kwestii ELP - ja bym polecał szczegolnie Obrazki z wystawy, ktory jest niesamowicie czadowym koncertem. ELP tez uwazam za przerklamowany zespoł, ale Obrazki wymiataja. I czego jak czego ale finezji wykonawczej ELP nie brakowało. Gorzej z talentem kompozytorskim - za duzo pozyczali.

Tak znam. Podobnie jak solowe poczynania Rona Jarzombka.
Powiem Ci, że jak to pierwszy raz usłyszałem to byłem nawet pod wrażeniem - własnie tymi łamańcami i ogólnie sprawnością wykonawczą. Bardzo szybko mi jednak przeszło.
Dla mnie to jest sama matematyka. Ta muzyka nie ma w sobie nic. Żadnej głębi, emocji. Po prostu pusta jest jak wydmuszka.

No to chyba ja w takim razie inaczej rozumiem słowo "finezja"

ELP to po prostu genialni muzycy. Oczywiscie jest w ich muzyce sporo bezdusznosci i matematyki (od piatej płyty), ale te wczesne maja jakiegos takiego ducha, wg mnie jest miedzy nimi chemia, wspaniale sie uzupełniaja. No ale ta finezja to dosc subiektywny, czysto odczuciowe wrazenie. Nie musimy sie zgadzac.
Cholera, wiekszosc dyskusji to sa takie wojny na odczucia.