Megadeth Info Forum

Chris przyszedł do Mega ze siódemką dlatego że używał jej w Nevermore, tam mu była potrzebna.

Jakbyś nie zauważył, gra na szóstce, http://c2.ac-images.myspacecdn.com/imag ... db2b55.jpg i prawdopodobnie tego wiosełka używa na Endgame

Zdaje się że Youthanasia była nagrana na niższym strojeniu

Przeca She wolf i Secret Place to standard

Wysokiej rangi? gdzie? chyba w Japonii. Bo poza nią aż tak wielkiego poważania nie ma. Jest uznawany za dobrego gitarzystę ale nikt go nie ubóstwia tak jak tam.

Dave Mustaine udzielił kolejnego wywiadu magazynowi Classic Rock, poniżej fragmenty dotyczące Metalliki:

Mustaine: [...] Sprawa Jay’a [Reynoldsa, gitarzysty wyrzuconego z Megadeth w 1986 roku po kilku tygodniach gry w zespole, przyp. ToMek] bardzo źle się na mnie odbiła – szczególnie dlatego, że wciąż nierozwiązana była sprawa sposóbu, w jaki zostałem wyrzucony z Metalliki. To rzutowało na moje traktowanie innych osób. Ale parząc wstecz na to wszystko, była to wielkie katharsis. O wyrzuceniu powiedziałem Jay’owi przez telefon. Powiedziałem: ’Hey Jay, tu Dave. Słuchaj koleś. Mam dla Ciebie złe wieści. W zasadzie chodzi o to, że Jeff [Young] wchodzi, a ty wylatujesz.”
Classic Rock: Au!
Mustaine: Tak, au. Byłem skurwielem [fucker]. I dlatego tak na końcu każdego rozdziału wyrażałem swoją skruchę i rekompensatę dla tej sytuacji. Gdy przeczytałem ostatnie dwa słowa tej książki, zamknąłem ją i zacząłem szlochać. Byłem szczęśliwy, po raz pierwszy w życiu poczułem, że jestem zrozumiany.

Classic Rock: A jakie było uczucie, gdy znalazłeś się na pierwszym miejscu listy Joela McIvera w jego książce „100 Największych gitarzystów metalowych”?
Mustaine: Szczególnie byłem szczęśliwy, gdy dowiedziałem się, że Joel napisał wcześniej książkę o Metallice. Gdy spojrzałem na swój egzemplarz „100 Największych gitarzystów metalowych”, nie znalazłem siebie ani na przedniej, ani na tylniej okładce. Stwierdziłem więc, że znajdę się gdzieś w okolicach miejsca 69-go. Zacząłem kartkować i okazało się, że jest to naprawdę dobra pozycja. Doszedłem do miejsca 50-go i pomyślałem: ”Jestem tu wogóle uwzględniony?”. Powiedziano mi, że tak, ale nie zdradzono na jakim miejscu. Doszedłem do 16-go i znalazłem tam Hetfielda, pomyślałem: ”wow”, bo szanuję Jamesa. Jestem lepszym prowadzącym gitarzystą niż on, ale on jest w trójce moich najlepszych gitarzystów rytmicznych.

Classic Rock: Pozostali dwaj to?
Mustaine: Malcolm Young [AC/DC] i ja. Malcolm to klasyka, który otworzył światu nowy styl rytmicznego grania. Doszedłem więc do miejsca 10-go... wciąż mnie tu nie było. Z każdą stroną byłem coraz bardziej podekscytowany. Doszedłem do 5-go i oto Kirk Hammett, pomyślałem: ”Dzięki Ci Boże”. W tym momencie przestało mieć dla mnie znaczenie, na którym miejscu się znajdę. Być na lepszym niż Hetfield i Hammett znaczy tak wiele. To, przez całą moją karierę, był mój konik [pet peeves] i nigdy nie umiałem sobie z tym poradzić. Nie zdawałem sobie sprawy, że tak bardzo to wpływa na moje życie. Potem, na miejscu drugim znalazłem Johna Petrucci [Dream Theater] i zamarłem. Byłem na miejscu pierwszym. A jeszcze lepsze było to, co napisano w uzasadnieniu: ”Nie chodzi tu o Dave’a jako osobę, bo on sam jest fiutem [cock] [śmiech]. Następne cztery strony będą o jego grze na gitarze, która jest najlepsza. W pewnych aspektach są lepsi ludzie od Mustaine’a, ale od nich też są inni lepsi, ale nikt nie jest tak dobry we wszystkim.” Jedyne o czym myślałem to... wygrałem!



Classic Rock: W sposób, który kończy wszystko?
Mustaine: Dokładnie. Nie jestem już uzależniony od nikogo. Nie walczę już z demonami innych zespołów [Metallica]. Gra skończona. Lars zadzwonił do mnie i zaoferował przyjazd na Rock And Roll Hall Of Fame, ale nie miałem być wprowadzany, a jedynie miałem siedzieć na widowni. ”To tylko dla ludzi, którzy nagrywali z nami płyty”, tak mi powiedział. To byłoby niezręczne, więc nie pojechałem. Wciąż są więc nierozwiązane sprawy z Larsem, ale wiesz co? Jeśli Bóg zechce mnie mieć w Hall Of Fame, będę tam.”

chetnie bym dorwał te ksiązke

Hammett i tak za wysoko, on zdaje się w życiu nie skomponował kawałka od "a do z".

As lead guitarist for MEGADETH in the '80s and Brazil's Badi Assad in the '90s, Jeff Young toured the world and immersed himself in the observation and study of diverse musical cultures.

On his first-ever solo release, which will go on sale at CDBaby.com next week, he serves up a global enchilada of gypsy flamenco, Brazilian jazz, Afro, Arabic, reggae, rock and classical. The project is mixed by Michael Wagener (METALLICA, JANET JACKSON, QUEEN, KING'S X, SKID ROW) and features vocalists Debby Holiday (ROD STEWART, JOHN WAITE), Gregg Analla, Sage Sansone, Badi Assad, Lenine, Gilli Moon and Twinkle. Musical contributions from Matt Chamberlain (DAVID BOWIE, TORI AMOS, FIONA APPLE), Tony Franklin (JIMMY PAGE, THE FIRM, BLUE MURDER) and classical guitarists Sergio & Odair Assad (DUO ASSAD, YO YO MA) reveal universal creativity performing in fresh, unexpected musical contexts.

Young transverses musical boundaries on his solo debut, "Equilibrium". Flowing from explosive to seductive, fiery to blissful — this music draws you in deeper and deeper with each listen...

"Equilibrium" track listing:

01. Always Remember Me (feat. Sage Sansone)
02. Eternal (feat. Gregg Analla)
03. Seasons Of Wither (feat. Twinkle)
04. City Of The Sun (feat. Debby Holiday, Badi Assad & Sage Sansone)
05. Taranta Por Drea
06. Liquid Voices (feat. Gilli Moon)
07. infin8 (feat. Gregg Analla)
08. Spirit Dog (feat. Badi Assad)
09. Entrelace (feat. Badi Assad & Lenine)
10. Solais (feat. Badi Assad & Sage Sansone)
11. Calling Jupiter (feat. Debby Holiday & Gilli Moon)



The first single from "Equilibrium" is a powerful-yet-tender remake of a song from AEROSMITH's 1974 "Get Your Wings" LP, entitled "Seasons of Wither". According to a posting on Young's MySpace page, "Jeff is joined on this stripped-down rendition by one of America's true organic voices, Twinkle Schascle. An interesting side note to this track is that Twinkle actually opened for AEROSMITH in Tampa, Florida — solo, no less!! Needless to say, she brought the arena crowd to its knees and made lifelong fans of Steven Tyler and Joe Perry."

Jeff Young is the lead guitarist on MEGADETH's platinum-selling classic "So Far, So Good…So What!" (1987, Capitol Records). His 1997 "acoustic-based" collaboration with Brazilian phenom Badi Assad, entitled "Chameleon" (Verve/PolyGram), climbed to number one in Europe, also topping JAZZIZ magazine's Readers' Poll for "Best Brazilian Albums of the Year." Jeff's association with the Assad family also spawned songwriting collaborations with guitar luminary Sergio Assad and two pieces on Badi's "Verde" album. Jeff is also a member of the YMT guitar trio along with Scott Morris and Steven Thachuk. During the summer and fall of 2009, the trio commenced their first series of concert dates in Florida; Bath, England; Los Angeles, Indiana and Ohio. As 2010 begins, YMT will record its first album, release a live DVD and continue performing around the globe.