Megadeth Info Forum

Są gusta i gusta. Bez żadnych gradacji mi tu proszę

No to bierz - na Allegro dalej można dostać w tej cenie.
Jedyna wada to to, że jest to wersja z miękką okładką, ale dla mnie to akurat żadna wada - liczy się zawartość.

Tak masz rację, ale z drugiej strony wszystkie informacje, ciekawostki i anegtody są z pierwszej ręki, a nie kolejnymi opracowaniami wcześniejszych opracowań No i łatwiej tutaj o kontrowersje i prowokacje, które przecież są u Ciebie w cenie

Nawet nie przyszło mi to na mysl Tak sie po prostu mówi, nie w tym żadnej złośliwosci. Zreszta ja wole miec guscik



łatwo Ci powiedziec - bierz Poprosze brata, bo on czasem cos zamawia - ja nie umiem. A okladka naprawde nie robi mi róznicy.



Ale autobiografie a pisanie o muzyce to 2 rózne sprawy. Gdy ktos opisuje swoje zycie to interesuja mnie tylko fakty, wiec jakiekolwiek przejaskrawienia nie sa tutaj w cenie. Zas muzyka to temat otwarty, interpretowany na tysiace sposobow.
Jednak chyba wole biografie, ocena postaci z boku jest na pewno bardziej wiarygodna. No ale z drugiej strony ciekawostek nikt inny tak nie przedstwi jak autor piszacy o sobie, a Mustaine na pewno zadba o pikantne szczególy.

Kniżka przyszła - o kurde, ale biblia

Przyszedł również Brytyjski Rock
Jeśli chodzi o pierwsze, czysto wizualne wrażenie, to jestem nieźle zaskoczony jeśli chodzi o jakość tego wydania. Wiesz, gładki wysokiej jakości papier, stosunkowo duża czcionka, strony aż się mienią kolorami, bardziej niż z encyklopedią to się kojarzy z jakimś ilustrowanym albumem.
Teraz nie dziwota skąd taka cena
No i już widzę - Leśniewski zdecydowanie zawyża

Rozumiem, że chodzi o Genesis. O czym to własciwie jest? Bardziej muzyczna, czy biograficzna to ksiażka? (podejrzewam, że jedno z drugim sie przeplata ).
No i jakies pierwsze wrazenia po przeczytaniu choćby fragmentu lektury - mile widziane



Tak, wydanie jest piekne, choc mnie interesuje w niej w 99% sama tresc.

Oceny zawyża, ale kto sie tam nimi kieruje?

A jak Ci sie podobaja same recenzje?

I tak przy okazji: możesz sprawdzic oceny drugiej płyty Eyes Of Blue z 69 roku, oraz pierwszych dwoch płyt CMU? To sa moje jedne z ciekawszych odkryc ostatnich miesiecy.

A ja w końcu musze sie spiknąć z moim kumplem i odebrac moja połowe Brytyjskiego Rocka

Do książki się jeszcze nie zabrałem, ale przejrzałem ją pobieżnie i już widać, że jest to prawdziwe kompedium wiedzy. Oczywiście jest to typowa biografia, ale są też szczegółowe opisy płyt, a także bardzo dokładne analizy utwór po utworze. Książka jest też poświęcona działalności solowej a także wszelkim projektom pobocznym wszystkich muzyków Genesis - i tutaj również mamy drobiazgowo przedstawione wydawnictwa.
A tak poza tym to mamy tutaj również typowo encyklopedyczną wiedzę - czyli cała dyskografia, single, wszyskie możliwe wydania, wznowienia, koncerty, daty itp, itd...

I mnie również. Zreszą pisząc o tym zaskoczeniu wizualną stroną nawet nie miałem na myśli odczuć super pozytywnych, a wręcz powiedziałbym że w pewnym sensie mieszanych...
Chociażby dlatego, że niby 500 stron, niby biblia, ale w sumie jakby to tak ścisnąć, to nie porażałoby to już tak objętością, jak mi się to wydawało na samym początku.

No ale jeśli aż tak stawiasz sprawę, to równie dobrze po co w ogóle czytać jego recenzje, skoro są przecież czysto subiektywne (ten utwór jest genialny, a ten fajny, a ten taki sobie, a ostatni na płycie najlepszy...)

Standart, czyli wysoko
Eyes Of Blue - obie płyty 9
CMU - obie płyty 7

I mnie również. Zreszą pisząc o tym zaskoczeniu wizualną stroną nawet nie miałem na myśli odczuć super pozytywnych, a wręcz powiedziałbym że w pewnym sensie mieszanych...
Chociażby dlatego, że niby 500 stron, niby biblia, ale w sumie jakby to tak ścisnąć, to nie porażałoby to już tak objętością, jak mi się to wydawało na samym początku.

A mnie troche zawiodł ten wielki druk (prawie jak w czytankach dla dzieci) , to głownie przez to objętosc tresci tej ksiażki sie mocno kurczy. No ale z drugiej strony kartki tez sa wielkie


No ale jeśli aż tak stawiasz sprawę, to równie dobrze po co w ogóle czytać jego recenzje, skoro są przecież czysto subiektywne (ten utwór jest genialny, a ten fajny, a ten taki sobie, a ostatni na płycie najlepszy...)

Troszke przesadzasz Ocena to jakas głupia cyferka, opis jest złozony i przede wszystkim niezle argumentujacy zachwyt czy porażke. No i jednak dużo w tej ksiażce opisow specjalistyczno-faktokogicznych, typu: na czym zagrana jest ta partia, kto zagrał tę solowke, jak uzykano taki czy inny efekt, czym to i tamto jest zainspirowane itd. Recenzje sa bogate i przesiakniete wiedza, a nie tylko subiektywnym ocenianiem.
Natomiast same oceny to raczej taka ciekawostka. Mocno sie czasem z nimi nie zgadzam, także uważam, że zawyża oceny jak szalony, ale to sa jego oceny. Zreszta nawet tłumaczył to na wstepie, że 9 i 10 sa dla płyt, które szalenie lubi, no to ja mam mu tego odmawiac?

Standart, czyli wysoko
Eyes Of Blue - obie płyty 9
CMU - obie płyty 7

Ale i trzeba przyznac bywa tez bardzo surowy. Spojrz na płyty Bowiego, nawet dla Ziggy'ego dał 8. No i jakies marne 7 dla genialnej wg mnie płyty Space Cabaret zespołu CMU. Jestem w szoku. Jaka to piekna płyta jest! Albo 8 dla Seven Secrets Fruupp.... tylko, że ostetecznie mało mnie to obchodzi, ale za to z wielkim skupieniem poczytam argumentacje.


PS. Cytowanie mi sie zbuntowało.

No też mi właśnie o to chodziło

Ja również. W każdym razie wynika z tego, że szalenie lubi szalenie dużo płyt.

Uuuuu, no to faktycznie surowy! normalnie Iwan Groźny

A ja troche rozszyfrowałem jego ocenianie.
On ma tak, że jak lubi danego artyste to nawet dla średniej płyty wystawi wysoka ocene (stad np. 9 dla przecietnej trzeciej płyty Egg, a dla takich ELP, Camel, Black Sabbath daje dla wszystkich klasycznych płyt po dychu jak leci).
Za to jesli jakis zespoł mu nie lezy to niech sobie nagrywa płyty kultowe i wielkie a i tak oceny beda marne, np. Bowie, Brian Eno i inni tacy. Jest skrajnie subiektywny w ocenach. Nawet na wstepie cos pisal, że jak tylko wyczuje jakis soul albo funky to od razu zaniża.
A jesli tylko to bedzie jego ukochany zespoł - zawyża. Nawet dla nienajlepszych With TB i B For sale wiadomego zespołu - max bez zajakniecia.

Białko, a jak Ci sie podoba sama tresc recenzji Leśniaka? Dobrze sie czyta?

No dobrze się czyta, co ma się nie czytać

Szczerze mówiąc teraz widzę, że cała ta nasza debata Leśniewski vs Weiss, była trochę bezprzedmiotowa, dlatego, że to są księgi jednak o innym profilu, i nie ma co ich tutaj porównywać i zestawiać. "Brytyjski Rock" jak sam jej podtytuł wskazuje, jest płytowych przewodnikiem, czyli w praktyce takim zbiorem dokładnych opisów i minirecenzji krążek po krążku danego wykonawcy i skupia się właśnie tylko na dyskografiach. Zakres not u Weissa, jak na typową encyklopedię przystało, jest jednak trochę szerszy, bo musi zawierać również dziesiątki innych faktów z biografii zespołów czy ich muzyków. Ale nie mówię już tego w kontekście przewagi jednej ksiązki nad drugą, tylko stwierdzam po prostu fakt, że obie reprezentują zupełnie inny sposób podejścia do tematu. Myślę też oba te wydawnictwia dobrze się uzupełniają i warto posiadać jedno i drugie

Kolejne spostrzeżnie na temat ksiązki Leśniewskiego, tym razem niestety 'in minus' - facet kompletnie pomija warstwę tekstową - w ogóle nie opisuje o czym są poszczególne utwory a nawet całe płyty, co w przypadku licznych albumów koncepcyjnych (przede wszystkim, ale nie tylko), wydaje się być delikatnie mówiąć zaniedbaniem. Doczytałem wpawdzie potem wstęp Leśniaka i gościu porusza tę kwestię i wyjaśnia czemu tak postanowił - uważa po prostu, że rockowe teksty są niewiele warte (ciekawe w takim razie które nie są??) by się nimi zajmować . Wiesz, dla mnie również w muzyce w 95%-ach najważniejsza jest muzyka, ale bez przesady. Nie przy tak dokładnym, wyczerpującym, czy jak to napisałeś "perwersyjnym" opracowaniu. To że facetowi nie podobają się teksty, to nie znaczy, że innym również i że czytelnicy jego ksiązki nie chcieliby się conieco o nich dowiedzieć. Poza tym ciągłe czytanie, że jednen utwór ma fajną solówkę, drugi fajne brzmienie mellotronu a trzeci fajne (celowo powtarzam słowo "fajne", bo Leśniak też je sobie jakoś upodobał ) bębny, też może czasem nużyć.
Zastanawiam się również na ile w tym wszystkim jest takiej faktycznej olewki wynikającej z braku zainteresowania tekstami, a na ile zwykłego dyletanctwa, które trzeba było jakoś we wstępie usprawiedliwić...

Mnie osobiscie to bez róznicy, poza Beatlesami i VDGG teksty raczej mało mnie interesuja.

A co do nadużywania słowa "fajny" to sie absolutnie zgadzam, obrzydził mi je Nalesnik

A mi Leśniak obrzydził słowo "kryminalnie"
Wiesz, coś jest kryminalnie niedoceniane itp...

Bardzo ciekawy blog:

http://okechukwu.bloog.pl/id,328844657, ... komentarze

Temat o piratach niezwykle intrygujacy...Cała prawda o Leśniewkim. Czekam na kolejne odcinki.

nie bardzo wiedziałem gdzie to dać ale że to jest o latach 60-tych i 70-tych dam tutaj

czytał ktoś ? http://www.rockserwis.pl/serwis.do?menu ... cat=12&l=1

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

Nie czytałem. Podejrzewam, że to po prostu opis tych wszystkich najbardziej znanych, omowionych, wynudzonych, osłuchanych płyt tamtych lat. Pieprz, Dark Side, Cyferki Zeppelina, In Rock, Sticky Fingers i inne płyty, o ktorych nie chce wiedziec juz nic wiecej

generalnie zgoda (kupiłem se te kniżke jak i dwa nastepne tomy), są generalnie klasyki o których wspomniałeś ale są też kapele nieco mniej znane (niektóre znam tylko z nazwy lub wcale) razem nieco ponad 100 płyt

czytam pomału, generalnie poza najwiekszymi klasykami 2/3 płyt nie słyszałem nigdy dlatego mam taka małą misje aby je sobie poznać i tutaj pytanie:

siedzicie sobie całkiem mocno w takich klimatach i sie orientujecie co i jak wiec gdybym wymienił kilka tytułów to czy moglibyście pomóc tego poszukać w necie ?

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

W sensie że ściągnąć?
Skoro to jest jakis tam kanon, to myslę że problemu z tym nie powinienes miec.
Poza tym jeszcze fajniej będzie o tych płytach pogadać

Na bank wszystko da sie wyszukac w kilka minut, tak wiec wrzucaj te tytuły, Żułek.

Ciekawe tylko czy te "mniej znane" płyty nie okaza sie przypadkiem podstawowym kanonem.

spoko spoko oczywiście bede najpierw sam szukał co już pomału robie
nie chce sciagać wszystkiego naraz, sciagam i słucham pomalutku i stopniowo
PS. z góry sorka jeśli jakieś kapele nie bardzo bedą pasować do tego tematu

wiec na dzien dobry poszły bitlesi (pisałem w ich temacie), pewny sławny czarny murzyn Jimi

i zatrzymajmy sie na chwilke przy nim generalnie słyszałem jego kilka klasyków ale po przesłuchaniu Electric Ladyland oraz Band Of Gypsys musze przyznać go niedoceniałem go nawet jako gitarzyste błagam o przebaczenie

obadałem drugą płytke Big Brother & The Holding Company i sie dowiedziałem ze śpiewa tam niejaka Joplin a co ciekawsze jest na niej hicior Piece Of My Heart który zawsze myslałem ze to jej solowy kawałek poza tym smiesznie jest zaśpiewany Combination Of The Two a momentami w I Need A Man To Love jej głos przypomina skrzeczenie Briana z AC/DC
świetny Ball And Chain na koniec dosyć ciekawy albumik muszę przyznać



na pierwszy ogień poszła płytka The Valentyne Suite
generalnie poza tytułowym oraz Butty's Blues (wokalista sie postarał i super saksik) nie bardzo podeszło, przede wszystkim wokal kuleje mi tutaj i jest jednak za mało gitar jak dla mnie

cdn

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.