Megadeth Info Forum

Przemek, co sądzisz o kawałku? Ja jestem usatysfakcjonowany. Przypomina to nawet dawny DT.

Ujdzie w tłoku

Nie jest źle, przebojowy, przyjemny kawałek. Mam tylko nadzieję, że reszta albumu bardziej będzie przypominała starych Dreamów.

Kolejny utwór:
http://www.mp3mobille.me/mp3/Moment+Of+Betrayal
Krótko - szału nie ma.

Taki typowy DT
W ogóle ten zespół staje się powoli takim Motorhead prog metalu - w kółko grają to samo
Ale myślę, że w tym przypadku ze względu na formułę tego albumu trza poczekać na całość.

Hehe, dobre, dobre Fakt, uczucie Deja Vu się pojawia tutaj zdecydowanie.
Mnie się ten kawałek skojarzył trochę z The Count Of Tuscany, choć chyba bardziej ze względu na rytm.

Wyciekło

O! Dzięki za cynk

Z nowego dream theater póki co najbardziej podoba mi się okładka albumu. Wygląda jak miasto z okładki Dystopii widziane z lotu ptaka, tuż przed zagładą

Coś w tym jest
Kurde, udało mi się wytrwać do końca i przesłuchać cały album. Odniosłem wrażenie, że trwa w nieskończoność. Nie wiem kiedy zrobię drugie podejście, ponieważ czuję się wykończony.
Pierwsze wrażenie nie jest najlepsze. Głównie przez czas. Czuję się naprawdę zmaltretowany. Kompozycje raczej też w pamięć nie zapadają. Śmiało mogę napisać, że jestem zawiedziony. Podchodziłem z optymizmem do tego wydawnictwa, ale wydaje mi się, że to jakiś przeintelektualizowany bełkot.
Co udało mi się zapamiętać? Co przykuło moją uwagę? The Path That Divides (wstęp niemal zerżnięty z Signs Of Life Pink Floyd), znany już wcześniej The Gift Of Music i Our New World z kozackim riffem.

No faktycznie - końska dawka. Obawiam się, że panowie chyba zdeczko przeszarżowali.
Moim zdaniem za bardzo skoncentrowali się na tej całej historii, którą chcieli opowiedzieć, zaniedbując nieco przez to walory czysto muzyczne. Tak jak pisałeś - niewiele jest momentów powalających i zapadających w pamięć i szczerze wątpię, by jakikolwiek fragment tej płyty stał się dreamowym klasykiem, a to czy album będzie się bronić jako całość dopiero czas pokaże.
Z drugiej strony co mi się pierwsze rzuciło na uszy na plus, to to, że wreszcie wpuścili do swojej muzyki więcej powietrza. Jednak przy ogromnych rozmiarach i tym całym rozmachu tego działa całość wydaje się być zbyt rozwodniona i istotnie może znużyć czy wręcz wymęczyć.

Nie wiem kiedy się zabiorę za nowy album, opinie innych jakoś mnie do tego nie zachęcają.

Kilka ciekawych recenzji, pod którymi muszę się (niestety) w większości podpisać.

http://muzycznyzbawicielswiata.blogspot.com/2016/01/dream-theater-astonishing-2016.html
http://muzycznenoce.blogspot.com/2016/01/dream-theater-astonishing-2016.html

Pełna zgoda. Podobnie jak autor pierwszej recenzji, nawet nie zamierzam tego albumu kupić.Podobnie zresztą zrobiłem w przypadku poprzedniego.

Jest i teledysk: https://www.youtube.com/watch?v=fae4FQ4McSY

Przesłuchałem ostatnio album, nawet nie w całości od razu tylko CD1 a następnego dnia CD2. Kompletnie nic nie zapadło mi w pamięci (oprócz Gift of Music którego słyszałem wcześniej), nic nie przykuło mojej uwagi i nie wiem czy jeszcze kiedyś do niego wrócę. Może jedno przesłuchanie to za mało ale to chyba najgorszy album DT. Wydaje mi się, że Panowie za bardzo skupili się na opowiadanej historii a za mało na muzyce. 34 kawałki łącznie to zdecydowanie za dużo, z czego większość kompletnie nic nie wnosi a co drugi to jakaś smętna ballada (wiem, że to album koncepcyjny ale to lekka przesada). Wszystko jest strasznie monotonne, wtórne i po prostu słabe.

To jest fajne:
https://www.youtube.com/watch?v=NEYjQ0fiBmo

Wielki szacun dla Mike'a. Ale dla Neala też

Tia, zarówno Mike jak i Neal to maniacy Beatli
M.in. na koncertówce Transatlantic "Live In Europe" zagrali prawie całą suitę z Abbey Road bardzo zgrabnie wplecioną we własną suitę "Suite Charlotte Pike" - polecam
https://www.youtube.com/watch?v=uCKJf2kFOiU