Megadeth Info Forum

Dzięki Yaku, nie sądziłam, że jestem stałym bywalcem Wysłucham sobie za jakiś czas, na razie nie mogę Jak jednak tego dokonam, napiszę opinię

_________________
*__*

Jeszcze nie słuchałem albumu ale powiem tak - wszystkie albumy Megadeth do których często powracam i uważam je za świetne płyty "zassały" po jakimś czasie, pierwsze moje odczucia w stosunku do np. TSHF, TWNAH, UA czy nawet 13 były średnie, dopiero po kilku a czasami kilkunastu przesłuchaniach sprawiały, że zaczynałem czuć jak to buja. Mam nadzieję, że tak również będzie z Dystopią. Specjalnie nie katowałem singli by wysłuchać w spokoju cały album i wyrobić sobie opinię.

Jakby ktoś miał możliwość przesłuchania bonusów i dodatkowego utworu z japońskiej wersji to proszę o wrażenia

Ja też, i o link przy okazji

No dobra, to tak na gorąco track by track:

The Threat Is Real - Przyznam szczerze, że ten kawałek od samego początku niespecjalnie mnie powalił. Zaczyna się obiecująco - fajnie i czadowo się rozkręca, ale gdy nagle wchodzi Mustaine ze zwrotką to czar jakby pryska (zresztą zauważyłem, że od ostatnich kilku płyt, to stała tendencja w moich odczuciach). Monotonny riff oparty na jednej nucie jakoś mnie nie przekonuje, do tego sposób śpiewania Rudego budzi jak najgorsze skojarzenia z SC - vide np. zwrotki Kingmaker czy Don't Turn Your Back. Utwór miał potencjał, jednak trochę niewykorzystany.

Dystopia - podoba mi się ten wałek. Może i jest melodyjny i chwytliwy, do tego wykorzystujący kilka starych patentów, ale ogólnie zrobiony raczej z dobrym smakiem.

Fatal Illusion - tutaj również "na plus". Nieszablonowa konstrukcja, trochę mieszania, zmienne tempa i nastroje, coś w stylu powiedzmy Burnt Ice. Bardzo lubię takie granie.

No to nowości...

Death From Within - i od razu pierwsze rozczarowanie Ale może dlatego, że wśród licznych recenzji opublikowanych do tej pory (trzeba było nie czytać ) ten utwór często się przewijał jako jeden z murowanych faworytów.
Kolejny raz zaczyna się obiecująco - ten początkowy przytłumiony fragment brzmi naprawdę fajnie i mrocznie i zwiastował (tylko przez chwilę) coś mocnego i konkretnego. No a potem jakoś tak... przeciętnie. Chociaż refren całkiem w porządku, potem także jest kilka zgrabnych i przyjemnych gitarowych harmonii. Nie jest źle, ale mogło być lepiej.

Bullet To The Brain - tak jak pisał Mateusz jest w tym numerze coś "świeżego", ale chyba jeszcze nie wyrobiłem sobie do końca opinii

Post American World - niestety są zadatki na przeciętniaka. Jest tu trochę riffowania z mustainowego "toolboxa" - tym razem panent This Was My Life/Phantom Lord (początek i koniec). Póki co niewiele ten utwór pozostawił po sobie w mojej głowie. Póki co...

Poisonous Shadows - utwór z tak zwanymi "ambicjami". I chyba na ambicjach się skończyło (no dobra, może przesadzam ) I kolejny raz fajnie się wszystko rozkręca, ale w rezultacie otrzymujemy przeciętne zwrotki (prosty "jednonutowy" riff), a ckliwy refren ma coś z klimatów Promises. Kawałek najdłuższy na płycie a w gruncie rzeczy jakoś tak bardzo szybko przelatuje.

Conquer Or Die - akustyczny wstęp faktycznie kapitalny. Dla mnie mógłby trwać i trwać... Potem również jest naprawdę bardzo przyjemnie. Kurczę, czasem myślę, że Megadeth w ogóle powinien grać wyłącznie instrumentalną muzę Dobrym pomysłem było też płynne przejście w...

Lying In State - początek trochę jak BTU, ale numer naprawdę udany. Konkretnie i do przodu. Wokalnie najlepszy utwór na płycie!

The Emperor - niestety potwierdziły się obawy co niektórych: bez zbędnego rozwodzenia się zdecydowanie najsłabszy punkt programu. No i rzeczywiście te podobieństwa do Use The Man...

Foreign Policy - nawet jeśli cover sam w sobie jest całkiem udany, to jak już powtarzałem to z milion razy - jeśli cover to tylko jako bonus na deluxach i innych specialach. Poza tym drugi raz z rzędu kończą płytę wg tego samego wzorca. Tutaj przydałby się jakiś naprawdę porządny zamykacz z prawdziwego zdarzenia. Coś z przytupem a nie takie byle co na odczepnego. Tak więc płyta kończy się dość gwałtownie, pozostawiając pewien niedosyt.
A może to tylko skutek uboczny tego, że balon był zewsząd pompowany?...

No, nie zostałem sam ze swoimi odczuciami W zasadzie w 95% się podpisuję pod Bialkomatem.

W ogóle liczyłem na ten kawałek:
http://www.pledgemusic.com/projects/meg ... ates/54612
Wydaje mi się, że nie ma go wśród tych 11.

Dzięki za linka Yaku.

Raz przesłuchałem i muszę powiedzieć, że raczej pozytywnie się czuję zaskoczony. Właściwie jeden utwór nadaje się tylko do wywalenia - przedostatni, poza tym wszystko to wysoki poziom średni Niestety nie mam czasu na wałkowanie albumu, ale z dużym entuzjazmem podejdę do kolejnego przesłuchania

khomaniac nie pisz już nic na forum, bo to jest Twój 666. post

Jak wrócę z pracy to przesłucham album i się wypowiem.

no to jestem
co prawda Lemmy nieco mi pokrzyżował plany (nie tylko on zresztą) w nie pisaniu na forum ale nie można mieć wszystkiego

nie licząc wcześniej udostepnionych kawałków całościowo płytke słuchałem raz więc:

The Threat Is Real - na początku nie za specjalnie mi podszedł, teledysk dodatkowo znięchęcił (co za gówno) jednak po kilku przesłuchaniach spodobał mi się, wywalił bym początkowe 20 sekund
Dystopia - najgorszy z singli, muzycznie rzeczywiście jedzie Hangarem ale to akurat podoba mi się niestety reszta nie za bardzo, słychać że wokale zrobione pod radio
Fatal Illusion - wokal troche psuje ten numer, jakby Rudy śpiewał z zapaleniem gardła, do tego pierwsza minuta jest beznadziejna, powinno się zacząć dopiero od basu, mimo wszystko przywykłem, słuchanie z cd zrobiło swoje
Death From Within - wypełniacz, położony totalnie przez słaby refren i jeszcze gorsze chórki
Bullet To The Brain - coś innego, zwraca na siebie uwage, może być
Post American War - muzycznie bardzo dobry, wokalnie chyba Rudy nie za bardzo wiedział w którą strone ma iść, zwrotki zaśpiewane dobrze a w refrenie troche takie pitu pitu
Poisonous Shadows - lodzio miodzio, chyba najlepszy na płycie
Conquer Or Die - no w końcu jakiś instrumental na poziomie, kłaniają się solowe płyty Kiko, o ile Angra to nie moje klimaty to solowo gościu wymiata, Broderick może spierdalać https://www.youtube.com/watch?v=2cIAKVXEhl4
Lying In State - muzycznie fajny, nieco cieższy i szybszy ale znowu wokal kuleje, nic nie pamietam
The Emperor - wypełniacz, takie nie wiadomo co i po co
Foreign Policy - gówno na miare I Ain't Superstitious, mogli to dać na japońca

w sumie to nawet mi się to podoba troche takie System 2 tylko mniej przebojowe
generalnie Rudy po System stracił gdzieś dar pisania przebojowych refrenów (i riffów) które na dłużej zapadają w pamięci
Kiko >>>>>>>>>>>>>>>>>>> Broderick
pisałem wcześniej o zapaleniu gardła, Rudy powinien iść na konsultacje do Belladonny bo gościu brzmi na nowym albumie wąglika super
tak więc podejrzewam że się z płytą polubimy




pewnie oto że płyta jest wszędzie i se można samemu poszukać, sprawdz w lodówce

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

Czyli to na co zwróciłem uwagę już dawno a mianowicie Rudy ma wciąż dobre pomysły na utwory, świetne kompozycje ale w refrenach jakby się wypalił. I to już kolejna płyta. Status "Burn". No i nam się zburnił



Tak jak mówisz. Nie inaczej. Polać Ci

Kiko po Friedmanie najlepszy! Zauważyłem, że trąca mi trochę Loomisem.

Płyta miodzio poza dwoma wypełniaczami. Świetne brzmienie, kompozycje. Będzie co słuchać przez najbliższy rok. Taki trochę TSHF2. Ale to dobrze.

P.S. Chórki w PS trochę mimo wszystko za ciche.

To ja tak na bieżąco skomentuję Po kilku odsłuchaniach pewnie się zmieni, no ale...

The Threat Is Real
Świetny thashowy kawałek, świetne solówki, niestety uważam, że wokal i styl samego śpiewania trochę nie pasuje do tych riffów, ale mimo wszystko to wciąż jeden z lepszych punktów albumu.
5/5
Dystopia
Kolejny mocny punkt, interesujące solówki, podobieństwo do Hangara nie jest nachalne, dlatego bardzo przyjemnie się słucha tego kawałka, mimo tego, że ewidentnie radiowy.
5/5
Fatal Illusion
Do tego utworu bardzo długo się przekonywałem, bardzo raził mnie plagiat z Black Friday, no i ponownie mamy do czynienia z mało ciekawą linią wokalną, która ewidentnie nie pasuje do kompozycji tego typu.
3,5 lub 4/5
Death from Within
Fajny kawałek, oryginalna solówka. Dokładnie tego oczekiwałem, nie mam nic do dodania.
4/5
Bullet to the Brain
Mój kolejny faworyt, wokal brzmi naprawdę fajnie, szczególnie w refrenie. Naprawdę jest tutaj wiele ciekawych pomysłów i oczywiście pan Kiko ponownie postał się jeśli chodzi o solówki. Sporo w niej wpływów klasycznych heavy/power metalowych, dlatego czułem się jakbym słuchał...Kinga Diamonda, ale jako całokształt naprawdę wypas.
4,5/5
Post American World
Zapychacz, ale w porównaniu do tych Colliderowych i tak bardzo dobry. Zaskakuje mnie użycie riffu z Phantom Lord, ale trzeba przyznać, że pasuje do tego kawałka, a na sam koniec fajnie powraca.
4/5
Poisonous Shadows
NAJLEPSZY MOMENT ALBUMU!!! Takiego kawałka się nie spodziewałem, te solówki, te pianino. No naprawdę lubię go słuchać, od początku kojarzył mi się z Promises i jeszcze innym kawałkiem, którego nazwy nie mogę sobie teraz przypomnieć.
5/5
Conquer or Die
Instrumental na poziomie, pomysłowe motywy wygrywane na gitarach + fajne przejście w Lying.
4/5
Lying In State
To już drugi zapychacz, niby fajnie, ale czegoś mu brakuje. Na plus intro, które przypomina mi Blackmail The Universe (a nawiązania do tego kawałka swoją drogą znalazłem jeszcze w zwrotce Death from Within).
3,5/5
The Emperor
Co tutaj dużo mówić - lipa. Nawet na Colliderze by był jednym ze słabszych utworów. Do Use the man brakuje mu wiele. No i wykryłem kolejne nawiązanie do Phantom Lord, choć już nie tak nachalne
3/5
Foreign Policy
Świetny cover, brzmi bardzo agresywnie, a panowie pokusili się nawet o dodanie autorskiej solówki. To dobry akcent na zakończenie albumu, a także świetnie wybrany utwór.
4,5/5

_________________
(\__/)
(='.'=) To jest Królik. Wklej go do swojego podpisu
(")_(") , by pomóc mu zdobyć dominację nad światem.

Po kolejnych przesłuchaniach całkiem zyskuje u mnie Bullet To The Brain. Pomimo że nie powala na ziemię, to jak dobrze to ujął Żułek - zwraca na siebie uwagę.
Natomiast na miano ulubionego fragmentu płyty pretenduje u mnie duet w postaci Conquer + Lying.

To Was zaskoczę: Dystopia spodobała mi się za pierwszym przesłuchaniem. O zgrozo - każdy utwór Jest różnorodność, piękne melodie, czad i bardzo pozytywne zaskoczenie. Odczepcie się już od The Emperor - bardzo przyzwoity numer. A Post American World uważam za perełkę.
Nie wiem jak prezentują się 3 pierwsze utwory na tle całości bo jeszcze wszystkiego razem nie słuchałem. Ale wydaje mi się ,że te single nie są najmocniejszym punktem płyty, chociaż wszystkie 3 lubię.

Na ten moment 8/10 jak nic.

Foreign Policy nie traktuje specjalnie poważnie ale jak na cudzy utwór jest OK.

Chyba pierwszy raz w życiu płyta Megadeth spodobała mi się w całości za pierwszym przesłuchaniem Nie pamiętam jak to już było z Endgame, musiałbym to sprawdzić. Ale chyba na cos tam narzekałem. Teraz narzekam tylko na wokal. Jest niestety słaby ale lepszy od tego na Super Collider.

The Threat Is Real - kawałek mocno przeciętny. Obiecujący był początek, ale niestety później jakoś bez iskry.
Dystopia - jeden z jaśniejszych punktów płyty. Z singli przypadł mi do gustu najbardziej.
Fatal Illusion - nie podoba mi się. Momentami śmierdzi za bardzo odgrzewanym kotletem i słaby wokalnie.
Death From Within - filler. Słaby, nic charakterystycznego.
Bullet To The Brain - nawet niezły, trochę się wyróżnia, zwłaszcza po kiepskim poprzednim kawałku.
Post American World - muzycznie fajny, ciężko brzmi. Kolejny jasny punkt płyty, brakuje czegoś charakterystycznego (chociaż w sumie to tyczy się praktycznie całej płyty)
Poisonous Shadows - bardzo dobry numer, jedyny kawałek w którym wokal idzie na plus poza instrumentalem
Conquer Or Die - dobry instrumental, nie sposób się nie zgodzić że Kiko przewyższa Chrisa. Ale to tak jakby porównywać artystę do rzemieślnika.
Lying In State - jeden z lepszych kawałków na płycie, brzmi dość ciężko, podoba mi się
The Emperor - bardzo kiepski, a taka nazwa dla tak słabego kawałka to profanacja i hańba dla pewnego zespołu
Foreign Policy - może sobie być, ale tak naprawdę to nikt by nie płakał gdyby go nie było.

To tak w dużym uproszczeniu.

Generalizując płytka ok. W porównaniu do kolibra to nawet dobra, ale o to nie trudno. Czego zabrakło? Czegoś charakterystycznego, przebojowości, iskierki. Wokalnie również nieciekawie. Jeśli w tej chwili miałbym podsumować album jednym słowem, to w najlepszym wypadku mogę powiedzieć "solidny"

Widzę, że pojawiają się słuszne głosy, że album jest mało przebojowy. Może właśnie dlatego średnio mi się podoba. Po kolejnych odtworzeniach zyskał u mnie bardzo Lying In State (punkt lub dwa wyżej), mimo tego zerżniętego przez kilkanaście sekund riffu z Alison Hell, co mnie wręcz rozwścieczyło na początku. Moment od 2:20 do 2:53 jest rewelacyjny. Drugi, któremu dałbym pół punktu więcej to Post American World.
Na chwilę obecną oceniłbym album na mocne 6/10. Uważam, że sporo mu brakuje do TSHF czy Endgame.
Wydaje mi się, że gra Adlera jest totalnie przeceniana. Na moje ucho nie pokazał nic nadzwyczajnego. Nic takiego, czego nie zrobiliby Drover czy Menza. Zgadzam się natomiast z pozytywnymi opiniami dotyczącymi Kiko. W końcu te solówki mają jakąś melodię. Nareszcie nie chodzi wyłącznie o popisy techniczne.

Ktoś już coś słyszał o pozostałych dwóch utworach?

Właściwie trzech - jest jeszcze Me Hate You z japońca

Jestem po pierwszym przesłuchaniu i nie mam jeszcze wyrobionej dokładnej opinii ale pierwsze wrażenie - jest dobrze ale bez przesady. Dobrze się słucha ale album nie porywa. Nie zawiodłem się, może dlatego, że nie przywiązywałem uwagi do jakiś recenzji, ale też nie rozczarowałem. Oswoję się z albumem to napiszę coś więcej.

Dzięki Yaku za link

Refren Bullet to the Brain niebezpiecznie przypomina mi również refren - This Love Pantery. Od początku coś mi to za bardzo przypominało

http://metalhammer.teamrock.com/feature ... -dystopiae Hate You
"That was a riff that reminded me a lot of Fast Eddie Clarke, from Motörhead when it was Lemmy, Philthy and Fast Eddie. That's the Motörhead I was weaned on, and I really loved that riff styling, so I naturally gravitate towards it. Every time I pick up my guitar the first thing I do is a Fast Eddie kind of riff. I don't know why, but I do. The other part during the verses was inspired by old Scorpions, the song Don't Make Me No Promises. In the band I was in before, Panic, just backyard goofing around, we used to do Scorpions stuff and that was one of the few riffs that made an impression on me. Sometimes you have something in the back of your head, a sentence, a phrase, and the opening never presents itself. Well, this was the perfect time to do that kind of riff with that kind of feeling."

Melt The Ice Away (originally recorded by Budgie)
"I'm sure you know those Welsh boys! I heard that song in 1976 when the record Impeckable came out, I was 15 – this was even before I'd heard AC/DC! I was hitchhiking from my friend's house to my mom's house and I got picked up by a guy who was a programmer for a local radio station, and he had that record. I heard that first song and I was like, 'Oh my God, that's the coolest thing in the world!' It was really bizarre too, they've got some weird jazz progressions. In fact Foreclosure Of A Dream has a little bit of flair from Napoleon Bona Parts One And Two!"

_________________
"Nie ma geniuszu bez ziarna szaleństwa."

Zgadzam się. Nie jestem fanem umieszczania coverów na albumach, jeśli już to w postaci bonusów.



No właśnie, napompowaliście sobie balon to teraz macie, wielkie rozczarowania

My? Napompowały raczej szumne zapowiedzi i ekstatyczne nieraz recenzje, których - to fakt - czytać nie musieliśmy
No ale źle nie jest, powoli się oswajam z tym albumem.