Megadeth Info Forum

Dzięki takim wyciekom ludziom znikają pieniądze z kont bankowych, a ja mam zajęcie i czyszczę komputery z robactwa

Po pierwsze witam wszystkich.
Po drugie kiedyś Dave pochwalił się listą kawałków które zostały nagrane:

01. Death From Within
02. Fatal Illusion
03. Conquer... Or Die!
04. Lying In State
05. Me Hate You
06. The Emperor's New Clothes
07. Dystopia
08. Bullet To The Brain
09. Last Dying Wish
10. Post American World
11. Look Who's Talking
12. The Threat Is Real
13. Poisonous Shadows
14. Melt The Ice Away (Budgie cover)
15. Foreign Policy (Fear cover)

Czy jest jakieś wydanie nowej płyty gdzie znajdzie się kawałek Melt The Ice Away (Budgie cover)?

No właśnie też się ostatnio nad tym zastanawiałem. Wygląda na to, że ten kawałek został pominięty na wszystkich aktualnych wydaniach i słuch o nim zaginął.
Może trzymają go na inną jeszcze okazję.

I wyciekło. : )

_________________
hyhy : P

Celowo nie komentowałem singli, odechciewało mi się po wypisywaniu przez niektórych "w 3:20 słychać podobieństwo do X, a w 2:13 słyszę Y" itp. Ludzie, Mustaine napisał 14 (no, już 15) albumów, do dziś opiera swoje solówki na jednym motywie i prochu już nie wymyśli, zawsze będzie słychać jakieś podobieństwa, a podchodzić do muzyki jak do jakiejś analizy wykresów? Śmieszne trochę.

Przesłuchałem całość i pierwsze wrażenie: dlaczego tak krótko? I szczerze, to single wydaja mi się być najsłabszymi punktami albumów, a dla mnie złe nie były. Chris oczywiście klasa wyżej niż Drover, ale oprócz charakterystycznego dla niego pobijania riffów stopą niespecjalnie się wyróżnił, przynajmniej jeszcze nic wychwyciłem, ale z Nickiem miałem to samo, do dziś wychwytuję "smaczki".
Największe zaskoczenie na plus: Kiko Loureiro. Bije na głowę wszystkich gitarzystów od czasu Friedmana. Zwłaszcza w Conquer or Die! (a jestem pewien, że całe solo tam, to jego robota [btw. jeśli Rudy w ponad trzyminutowym instrumentalu nie gra solo to chyba coś znaczy {edit: kurde, a może to jednak Rudy gra?}]) zniszczył.
Wokal Rudego też nie najgorszy.
Conquer or Die i Lying In State są póki co moimi faworytami.
Jestem naprawdę zadowolony i uważam, że dostaliśmy najlepszy album od TWNaH. : )

_________________
hyhy : P

Pm......

Poszło. Taktycznie rozesłałem do kilku stałych bywalców

_________________
hyhy : P

Wielkie dzięki Yaku
Co mogę powiedzieć na szybko po pierwszym przesłuchaniu recenzje Dystopii nie były przesadzone jest dobrze
Nie mogę sie doczekać przesłuchania bonusowych kompozycji

_________________
"Nie ma geniuszu bez ziarna szaleństwa."

A macie z dodatkowymi utworami czy tylko z 11?

O Threat Is Real, Fatal Illusion, Foreign Policy i utworze tytułowym wyraziłem zdanie wcześniej. Teraz na szybko przemyślenia po pierwszym przesłuchaniu reszty.
*Death From Within - tutaj robotę wykonuje chwytliwy refren. W zwrotkach znowu pojawia się ten charakterystyczny ostatnio, oklepany motyw śpiewania i melodii. Kawałek jednak bardzo chwytliwy i mimo wszystko dobrze się go słucha. Przy nim poczułem w końcu, że zespół zbliżył się klimatem do lat 90, choć sam utwór to zupełnie nic nadzwyczajnego. Uważam też, że ten kawałek to dowód na to, że nie trzeba robić na siłę czegoś thrashowego by było dobre. 7/10
*Bullet To The Brain - czuć powiew świeżości. Taki trochę ociężały (wcale nie jest to wadą). Sądzę, że się z nim polubię po kilku przesłuchaniach. Fajny ten początkowy akustyczny akcent. 6/10
*Post American World - ewidentny zapychacz. Prosty riff w zwrotkach, drażniący refren, choć w środku trochę się dzieje i to go w jakimś stopniu ratuje. 4/10
*Poisonous Shadows - Dobry początek (zwłaszcza solówki). Podwójna stopa Adlera w zwrotkach chodzi elegancko.
Ciężko mi określić czy refren jest klimatyczny czy raczej przesadnie załagodzony i dramatyczny. Utwór zupełnie inny od tego co się dzieje na krążku, ale jednocześnie nie powiedziałbym, że tam nie pasuje, czy że blisko mu do SC. 6/10
*Conquer Or Die - rewelacyjny akustyczny początek. Kurde, jakby się słuchało wstępu do jakiegoś utworu z PS. Później też jest dobrze. Prosty riff prowadzi naprawdę zajebiste solówki. Mocny punkt albumu. 8/10
*Lying In State - utwór pędzi od samego początku. Świetny wokal Rudego, ale sam kawałek jakoś nie porywa. od 1:46 do 1:59 pojawia się riff totalnie zerżnięty od Annihilatora z ich sławnego utworu Alison Hell. Nie wierzę, że podobieństwo jest przypadkowe. 6/10, choć nie wiem czy nie za wysoko
*The Emperor - śmierdzi tutaj na kilometr klimatem CW. Refren zalatuje mocno Use The Man. Taki punkowy zapychacz. 3/10


Jestem w szoku bo żaden z utworów mnie nie porwał.
Album jest mocno metalowy. Płyta tworzy jakąś całość, jest spójna, ale ja nie czuję w tym jakiejś szczerości. Mam wrażenie, że wszystko jest zrobione na siłę - na zasadzie "trzeba odkuć się po SC, bo tam zjebaliśmy".
Utwór tytułowy chyba zostanie moim ulubionym.
Z drugiej strony może być też tak, że po jakimś czasie krążek zaskoczy u mnie, ale póki co jestem totalnie rozczarowany.
Nagrać mocny album to nie wszystko. Muzyka musi posiadać jakąś duszę, czy nie wiem jak to tam nazwać. Po prostu nie czuję tego czegoś. Dla mnie wygląda to tak, że zrobili mocny album bo wypadało, ale ja na tę chwilę tego kompletnie nie kupuję.

Dzięki Yaku, że mnie uwzględniłeś zaraz zassam, posłucham ze dwa razy i potem coś napiszę

Po pierwszym przesłuchaniu mam bardzo podobne odczucia

Słucham kolejny raz i jest ewentualnie gorzej

Witam
Może nie jestem stałym bywalcem ale czy mógłby mi ktoś również udostępnić Nowe Mega?

Bo to kurwa straszna tajemnica......

_________________

Wiadomo, że oficjalnie nie możemy wrzucaj tutaj linków do piratów. No bez przesady.

Przesłuchałem album x razy i mogę oficjalnie potwierdzić, że jestem potężnie zawiedziony. Czekam na te dodatkowe utwory, może one coś podratują w moich uszach ten krążek.

Yyyy... a Tobie o chuj chodzi?

Pierwsze wrażenie - wielkiego szału nie ma..
Może coś się zmieni jak przesłucham jeszcze kilka razy

Dystopia jest dokładnie tym czego się spodziewałem, czyli miksem Endgame, UA i może trochę 13, ale energiczniejszym i lepszym niż one. Przede wszystkim solówki. Śmiem twierdzić, że ten album ma najlepsze solówki od czasów TSHF, dobrze że Broderick odszedł bo jego sola na poprzednich albumach są niczym w porównaniu z tymi Laureiro (Laureiry, Laureira... nie wiem jak to się odmienia). To samo z perkusją, chociaż ona mnie nie zachwyciła aż tak jak solówki to jednak Adler>>>>Drover. Wokal to wiadomo już nie to co kiedyś, ale znacznie lepiej niż na SC, a momentami było naprawdę świetnie. W ogóle niektóre linie wokalne przypominają mi MD.45, szczególnie refren Bullet To The Brain. Nie wiem, czy album mi się z czasem nie osłucha i nie zmienię zdania, ale na ten moment z czystym sumieniem stawiam go obok TSHF jako najlepsze albumy po powrocie (no może trochę niżej, ale bardzo blisko).

I tak album jest leprzy od SC i przynajmniej nie jest tak jak 13 zbiorem odgrzewanych kotletów
Więc nieoceniał bym Dystopii tak surowo

_________________
"Nie ma geniuszu bez ziarna szaleństwa."