Megadeth Info Forum

"Kolejna dawka konkretnych wiadomości dotarła do Mateusza. Oszołomiony postawą i argumentami jednego z forumowiczów, postanowił się wycofać z życia publicznego. Tak dosadne słowa, znacząco wpłynęły na postawę moderatora, który postanowił popełnić samobójstwo".

Czekamy na kolejną garść ripost od użytkownika Noname. Dobranoc Państwu

Noname, to co chce Ci przekazać Mateusz można sprowadzić do prostego zdania: Jedyne co robisz na tym forum, to negujesz nasze argumenty. Negujesz, nie obalasz. Potrafisz czemuś zaprzeczyć i tego nie uargumentować, ewentualnie sprowadzić do tego, że Megadeth wcale nie jest lepsze.

Z góry mówię, że nie będę odpowiadać na oskarżenia typu "jesteś fanem Megadeth, jak Twój mistrz Dave nienawidzisz Metalliki", a swoją "Historię z Metalliką" opiszę na samym końcu, po ocenieniu wszystkich płyt.

Ale żeby nie offtopować: na tapetę trafia Czarny Album. Opiszę w skrócie i ocenie każdy kawałek po kolei w skali 1-10.

1. Enter Sandman: szczerze nie rozumiem fenomenu tego kawałka. Riff jest fajny, solo ok, ale ogólnie nic wielkiego. 5/10.
2. Sad But True: lubię za prostotę i tekst. 7/10
3. Holier Than Thou: Metallika przypomina, że potrafi być szybka i wściekła. 6/10
4. The Unforgiven: Istne arcydzieło, chyba pierwszy utwór Metalliki, w którym słychać, że James naprawdę śpiewa. Cholernie klimatyczny. I wyprzedzając troszkę: najlepszy z całej trylogii. 9/10
5. Wherever I May Roam: chyba jeden z moich ulubionych kawałków Metalliki. Coś genialnego. Riff to arcydzieło a wykonanie z S&M mnie powala. 10/10
6. Don't Tread on Me: kolejny prosty utwór, dość chwytliwy. 6/10
7. Through the Never: jak wyżej, ciężko coś nowego napisać. 6/10
8. Nothing Else Matters: kompletnie nie łapie fenomenu tego kawałka (podobnie jak w przypadku A Tout Le Monde). Jestem w stanie go słuchać tylko w wersji live (jestem w stanie go śpiewać nawet na żyo), jeśli chodzi o wersje studyjne to nawet ta w wykonaniu Acid Drinkers bardziej mi się podoba. 5/10
9. Of Wolf and Man: kolejny dobry kawałek. 7/10
10. The God That Failed: uwielbiam ten prowadzący bas i solówkę. 9/10
11. My Friend of Misery: popisowy kawałek Newsteda, świetną robotę odwalił, swoją drogą to dla mnie najlepszy basista, jaki grał w Metallice. Wydaje mi się, że James był do niego trochę uprzedzony, ale o tym napiszę więcej jak skończę cenzurować wszystkie płyty, tak jak obiecałem. Generalnie mocny kawałek. 8/10
12. The Struggle Within: szybkie zakończenie, prawie w stylu thrashowej Metalliki. 7/10.

Podsumowanie: umówmy się, Metallica nie przestała być thrashowa podczas tej płyty tylko przez tę płytę a właściwie jej komercyjny sukces. Lubię taką heavy metalową Metallikę, bo przynajmniej czuć, że jest szczera. To (oprócz St. Anger) moim zdaniem ostatnia szczera płyta Mety. To płyta Metalliki, gdzie gra Larsa mi nie przeszkadza a wręcz idealnie pasuje. Płyta jest złożona z prostych, ale świetnych riffów. Jest dla mnie troszeczkę nierówna.

Ocena: 80/120 = 66,6 ( ) %. Czyli ogólnie: 7/10.

I przepraszam za powtórzenia w stylu "płyta mi nie przeszkadza, to płyta" itd. ale nie chce mi się już szukać synonimów i tego poprawiać. : P

_________________
hyhy : P

nie zgodze sie, przestali byc thrashowi przez Boba Rocka oraz wytwórnie, a na/po trasie to sie juz im w dupach poprzewracało
sukces był juz wczesniej na AJFA

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

Zaraz zacznie się gadanie jak w przypadku Lulu. To nie wina Mety, to wszytko Lou Reed, meta nie ma z tym nic wspólnego.. Meta zrobiła to w pełni świadomie i nie ma co winić boba Rocka czy wytwórnie. To nie Bob Rock napisał Sandmana czy Nothinga przecież

Ja ogólnie nie rozumiem fenomenu tego albumu

A ja myślę, że wszyscy wtedy poczuli kasę począwszy od Larsa na Bobie kończąc a wytwórnia jak to wytwórnia wiadomo, że głównie tym się kieruje wydając płytę. Szczerze powiedziawszy to trudno mieć im to za złe

Ostatnio na overkillu ktoś mi powiedział że już w czasach ajfy mieli prywatny odrzutowiec więc myśle że sam Black to już produkt tego czucia kasy Chociaż co racja to racja - każdy by tak zrobił

Owszem ale Bob Rock i wytwórnia kiedy poczuli pismo nosem i zorientowali się, że z tym zespołem można zarobić absolutnie gigantyczną kasę, po prostu wyznaczyli w jakimś stopniu kierunek i popchnęli zespół do zmian. James i Lars uwierzyli, że nagranie bardziej chwytliwych i prostych kawałków pozwoli im odnieść sukces wśród jeszcze szerszej publiczności i odwalili w tym kierunku kawał piekielnie dobrej roboty. Już po AJFA Metallica miała cholernie dużo oddanych fanów (i słusznie) i wiadomo było, że kolejną płytę kupią na bank. A dodatkowo fani nieco lżejszych brzmień też mieli szansę dołączy do grona fanów. Load i ReLoad były naturalną kontynuacją tego procesu. Później panowie spoczęli na laurach i jechali na reputacji staczając się powoli po równi pochyłej. Co było dalej wszyscy wiedzą.
Mimo wszystko cztery pierwsze albumy na zawsze pozostaną kultowe. I co by nie mówić o ich późniejszej karierze te cztery albumy to niemalże arcydzieła. Osobiście Black album oraz obydwa Loady lubię i czasem do nich wracam.
Zatem winienie Boba Rocka jest jak najbardziej zasadne bo jakby nie patrzeć jest ojcem chrzestnym tego komercyjnego sukcesu.

naturalna raczej nie
tutaj była raczej chec dopasowania sie bo aktualnych trędów panujących na rynku, słychać do zwłaszcza na Load, dobrze to Anek opisał w swojej recenzji kilka stron wczesniej
a to że spoczęli na laurach to też wina wlasnie Roba Rocka który z producenta na BA stał sie dobrym kumplem który potem na St. Anger nie umiał powiedzieć im że gówno grają, zamiast tego ich jeszcze zachęcał

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

To nie ja napisałem.

Generalnie oni po wydaniu BA byli z 3, 4 lata jeszcze niegrzeczni. Wydaje mi się, że BA jest ostatnim albumem Metalliki bez zapędów komercyjnych. Dopiero sukces tej płyty sprawił to co sprawił.

_________________
hyhy : P

Przepraszam, już poprawiłem

Może wytwórnia i Bob Rock popchnęli troche Metę w tym kierunku ale bez przesady nie zwalajmy wszystkiego na nich. Wydaje mi się, że zespół taki jak Metallica, który w tamtych czasach był już dośc popularny raczej nie musiał słuchać wytwórni i nikt im raczej nie kazał tak czy inaczej. Poza tym z tego co wiem, to np. takiego Nothinga James napisał długo przed wydaniem BA, więc mówienie, że kazano mu grać w ten sposób to głupota

Nic się nie stało.

Swoją drogą, powiedzmy sobie szczerze: myślicie, że James i Lars pozwoliliby sobie, żeby tak o "wytwórnia im kazała"? ; )

_________________
hyhy : P

pozwoliliby jakby wytwórnia powiedziała im, ile mogą zarobić A tak na marginesie to NEM to ma najwyzej fajna solówke - lepiej jakby go nie bylo, bo mniej bylo by "fanow mety" którzy znaja jedną piosenke.....

Swoją drogą: chyba każdy zauważył, że Lars znacząco zmniejszył swój zestaw perkusyjny. Czyżby bębny, których się pozbył były po prostu, aby zdobić perkusję?

_________________
hyhy : P

ciekawe
http://www.magazyngitarzysta.pl/muzyka/ ... -lulu.html

_________________

Mocarne knury w butach biegają po lesie z połówkami melona na głowach wykrzykując pod adresem maciory jestem chomikiem z azbestu.

Eee tam stara recka sprzed premiery

Dzisiaj urodziny Kirka, zdrówko

Propos wykonania BA na żywo:

Co by o Mecie nie mówić, to jednak trzeba przyznać, że zawsze ciekawie bawią się setlistami i wykonują kawałki praktycznie z całej swojej historii - dla mnie to super sprawa. Dziwne, że Rudy na tym punkcie nie ma kompleksu Metalliki i siecze na gigach ciągle to samo...

_________________
www.believer.dbv.pl - moja strona o jednym z najlepszych bandów grających progresywny/techniczny thrash
www.crossroads-of-metal.blogspot.com

Zdecydowanie zajebista rzecz. Liczą się z fanami w tej kwestii.

Ta, też o tym pomyślałem. Niby grali całe RIP na żywo, ale co z tego, skoro i tak wałkują ciągle to samo? Nie jestem w stanie pojąć, jak oni mogą grać jedynie 2 utwory z nowego albumu? Zresztą, Endgame też była marnie promowana na koncertach. Mieli fajne setlisty do 2005 roku, później to już jakaś totalna katastrofa.

Wg mnie ostatni dobry, przekrojowy* set Mega grała na trasie do The World Needs A Hero, czyli dekade temu. W 2005 na plus było chyba tylko Set The World Affire i jakies wyjatki.

* nie licze odgrywania całego RIP rok temu- to były wg mnie najlepsze sety od czasow promocji RIP w latach 90-91.

Kolejny minus koncertow Mega to ich długosć. Nie przemeczaja sie specjalnie, maja srednia około godziny co jest kpina w porownaniu ze zwyczajowym 2 godzinnym setem Mety. Jakos od niedawna go sobie skrocili, tak gdzies w latach 2005-7 były jeszcze bardzo długie.

A Metallica koncertowo to wieki szacun. Wiedza jak zrobic dobrze dla fanow.