Psychotron napisał(a):
Zawsze możesz założyć.
Czemu nie
Słucham od dawna i cholernie ich lubie
*Black Sabbath-tutaj nie trzeba komentarza. Cała płyta jest klasykiem ! 10/10
*Paranoid-jak wyżej 10/10
*Master Of Reality-również świetna, ale Orchid i Solitude dla mnie kiepskie zdeka. Zresztą Orchid to "przerywnik" 9/10
*Vol 4-cholernie cenię to płytę. Działa mi na nerwy jedynie St. Vitus' Dance. Moim faworytem jest wałek otwierający płytę Wheels of Confusion/The Straightener. FX to ciekawa historia. Iommi rozebrał się do naga w studiu, załozył gitare, a krzyż zwisający z jego szyji uderzał o struny gitar-tak powstał FX 9,5/10
*Sabbath Bloody Sabbath-kolejny klasyk w dyskografii zamykający pewien rozdział w historii grupy. Chyba najbardziej dojrzała ich płyta tamtego okresu. Wstyd nie znać. Brak słabych momentów 10/10
*Sabotage-niby spadek formy (tak s ię powszechnie mówi), ale dalej to kawałej dobrej muzyki. Zespoł miał w tym okresie wiele problemów sądowych itp. Ja ten lp darze wielkim sentymentem i u mnie zawsze będzie w czołówce ich dokonań 10/10
*Technical Ecstasy-no, to już lubie dużo mniej. Jakaś taka bezpłciowa. Wyróżniłbym All Moving Parts (Stand Still), Rock 'n' Roll Doctor i zdecydowanie najlepsze Dirty Woman. Ciekawostką jest, że w It's All Right śpiewa Bill Ward, czyli perkusista Sabs. Guns 'N' Roses umieściło cover tego numeru na swojej koncertówce Live Era 87-93 5/10
*Never Say Die-po nagraniu TE Ozzy odszedł na jakiś czas z grupy, jednak powrócił i chłopaki nagrali ostatni wspólny album. Nic specjalnego, poza tym, ze mam manie na punkcie A Hard Road i tytułowego 6/10
*Heaven And Hell-Dio w roli wokalisty. Kto słyszał wie, ze ta płyta to jedno z najlepszych dzieł BS 10/10
*Mob Rules-według mnie gorsza od poprzedniczki, jednak dalej jest to świetne granie 8/10
*Born Again-Tym razem pałeczke wokalsity przejął Gillan. Co z tego wyszło? Osobiście cholernie lubie te LP Trashed, Born Again, Keep It Warm są piękne
8/10*Seventh Star-pierwotnie miał to być solowy album Iommiego, jednak wytwórnia naciskała i stało się inaczej. W ogóle po odejściu Dio, Sabs zaczęli tracić swą świetnosć. Z oryginalnego składu pozostał jedynie Tony. Partie wokalne nagrał Hughes. Płyta nie jest zła, ale daleko jej do ideału. Na wyróżnienie zasługują Seventh Star, Danger Zone i dorzuciłbym "ciepłą" balladke No Stranger To Love 5/10
*The Eternal Idol-nie cierpie. Born to Lose - to wszystko co mi się z niej podoba. W necie można znaleźć mp3 z wersjami demo z innym wokalistą (zapomniałem jak on miał). Kolejnym wokalistą został Tony Martin 2/10
*Headless Cross-też tego nie lubie. When Death Calls i Headless Cross - to wyróżnie. Solówke w tym pierwszym nagrał Brian May
*Tyr-jedyna płyta z Martinem, która mi się podoba. Napisze więcej, to czołówka ich najlepszych albumów. Według mnie nie ma tutaj słabych momentów 10/10
*Dehumanizer-powrót Dio i Butlera. Niezłe, ale do poprzedniczki i poprzednich krążków z Dio nie ma startu 6,5/10
*Cross Purposes-powrót Martina. Szału nie ma. Przyjemniackie są I Witness, Cross of Thorns i Virtual Death, reszta, jak wspomniałem bez szału 6/10
*Forbidden-ostatnie studyjne dzieło Sabs, niestety znowu jest to kiepska płyta. Nigdy nie mogłem jej polubić, choćby częściowo, ale uważam, że jest lepsza od Eternal Idol. W składzie zabrakło Butlera 4/10
Skupiłem się póki co na studyjnych płytach w takim dużym skrócie. Oczywiscie wszystko, co wyżej napisałem to moje subiektywne zdanie i każdy może postrzegać inaczej dany album.
tytułowy kawałek mogę słuchać bez przerwy, nigdy mi się nie znudzi 
