Z pewnoscia nikomu nie trzeba przedstawiac najniebezpieczniejszego zespolu swiata. Giganci rocka i jeden z moich ulubionych zespolow.
Appetite For Destruction - moim skromnym zdaniem debiut GNR to najlepsza plyta rockowa lat 80-tych, a na pewno plyta roku 1987. Pierwsza polowa tego albumu to najlepsze i najbardziej szalone 25 minut jakie mozna sobie wymarzyc. Kazdy z tych utworow jest wspanialy z moim ulubionym "It's So Easy" na czele. Ogolnie rzecz biorac, na calej plycie nie ma kawalka, ktory bylby mniej niz dobry. Zdecydowanie 10/10.
Use Your Illusion I - chlopaki dojrzeli, utwory sa bardziej rozbudowane, ale dawne szalenstwo pozostalo. Najlepsze fragmenty tego albumu to na pewno cover Live And Let Die, przypominajacy nieco "It's So Easy" - "Back Off Bitch", oklepany ale genialny "November Rain" czy "Coma", ktorej tytul zdecydowanie oddaje charakter utworu (srodkowa czesc kawalka jest niesamowita). Niestety tym razem pojawily sie slabsze momenty w postaci "Dead Horse" czy "Bad Obsession", dlatego 9/10.
Use Your Illusion II - czyli czesc druga najlepszego dwupaka w historii rocka.
W przeciwienstwie do jedynki trudno mi tutaj znalezc slabe kawalki. Moze "Shotgun Blues", "So Fine" i "Locomotive" odstaja nieco od reszty, ale poza tym mamy niemal godzine wspanialej muzyki. Na ktory z utworow by nie spojrzec (nie liczac tych juz wspomnianych), stoi on na bardzo wysokim poziomie, dlatego trudno mi wskazac moich faworytow. Szczegolnie cenie sobie "Civil War", "Get In The Ring" (najbardziej zwariowany i najmocniejszy na plycie), "You Could Be Mine", "Yesterdays" i "Knockin' On Heaven's Door", jednak pozostale rowniez sa znakomite. Mimo ze, jak zauwazylem czytajac recenzje, wiekszosc osob wystawia wyzsze noty Illusion I, to ja jednak nieco wyzej stawiam dwojke. 9.5/10The Spaghetti Incident? - niestety dobra passa musiala sie kiedys skonczyc. Chlopaki chcieli zaszalec i nagrac jakies covery starych punkowych i rockowych kawalkow, ale mogli oszczedzic sobie wydawanie tego "dziela". Ciezko jest znalezc mi jakies dobre momenty na tym albumie. Na niezlym poziomie stoja "Attitude" (z Duffem na wokalu. Wyszlo naprawde fajnie) i "Black Leather oraz to "beee" Axla na koncu "Down On The Farm". Reszta jest kiepska lub przecietna, z przewaga tego pierwszego. Dobrze, ze historia GNR nie zakonczyla sie na tym albumie. 3/10
Chinese Democracy - po 15-tu latach czekania w koncu nadeszla Chinska Demokracja (Chinczycy na swoja niestety troche sobie jeszcze poczekaja). Muzyka bardziej nowoczesna, podobnie jak chociazby zeszloroczne "Saints Of Los Angeles" Motley Crue, co nie do konca mi sie podoba, ale coz... takie czasy. Na szczescie album jest naprawde dobry (chociaz czy warty pietnastoletniego czekania?). Rozpoczyna sie czterema bardzo dobrymi kawalkami. Pozniej jest roznie. Axlowi stal sie jakis wyjatkowo romantyczny i zachcialo mu sie robic ballad, ktorych na Chinese Democracy jest troche za duzo. Sam album jest zreszta troche za dlugi, mozna by z niego wywalic ze 2-3 kawalki. Moje ulubione walki to, jak juz pisalem, pierwsze cztery oraz "I.R.S.", ktory bylby genialny, gdyby wywalic te gejowska, akustyczna czesc, oraz bardzo ladna ballada "This I Love". 7/10
Teraz trzeba czekac na trase Gunsow. Mimo ze jest to wlasciwie "Axl Rose Solo", to na pewno nie odmowilbym sobie zobaczyc ich na zywo.
Kto uwielbia/nienawidzi?
a Attitude rządzi 
No ale do rzeczy ciężko mi pisać bo to moja ulubiona kapela jako pierwszy poznany zespół (jako dzieciak ich zacząłem słuchać) dla mnie nie ma słabych płyt ani utworów wszystko guns'ów kocham no ale swój ulubiony album mam 