A czemu by nie założyć tematu z najlepszym solo?
Otwieracz, zamykacz, ale przy takim temacie dopiero można mieć rozkminkę 
Przypuszczam że większość z nas weźmie pod uwagę pewien szczególny okres działalności grupy, ale czy wszyscy.?
Fajnie będzie poznać szczegóły Waszych wyborów poparte komentarzami.
Proponuję trzy miejsca z punktacją 3pkt 2pkt i 1pkt, żeby było ciekawiej oraz z racji mnogości wyborów.
Możemy brać pod uwagę bitwy solówkowe, jak również wyszczególniać osobowo.
Zaczynam ja
1.She Wolf (wersja koncertowa z Rude Awakening) 3pkt
Jak do tej pory żadne solo nie nie wywarło na mnie takiego wrażenia, takich emocji (nawet Petrucci), to co Rudy z Allem tam zagrali, jest dla mnie nieosiągalnym przez nikogo wyczynem. Te solo ma aurę, ma klimat, mnogość dźwięków i zmian tempa, przyspieszenia, prędkość, aż po wyżywanie się na końcu na wszystkich strunach, na uwagę również zasługuje Jimmy i jego harce na garach (nie powiedziane było na czym oceniane solo ma być grane
). Całość to sprawia , że to jest mój niepodważalny No.1 No a dalej zaczynają się schody.., ale wybrałem w końcu..
2.Tornado of Souls 2pkt
To co Marty tam zagrał, co pokazał, co wydobył z gitary.. ech.. coś pięknego po prostu. Po prostu dziękuję takim ludziom za to co tworzą, za to co ich mózgi potrafią wymyślić i przełożyć w nasze uszy.
Po wieeeelu rozterkach....
3.Go to Hell 1pkt
Kolejny pokaz kunsztu Mustaine-Friedman, wiele solówek zasługuje na trzecie miejsce, wybrałem to. popis umiejętności, liczba dźwięków i ich szybkość, wykorzystywanie całego gryfu, i przede wszystkim zawarta w nich "melodia", którą można sobie gwizdać, nucić sprawia, że mogę tego słuchać na okrągło i wiem że mi się nigdy nie znudzi.
Popisy które zasługują na ex aequo niepunktowane czwarte miejsce to:
Wake up Dead
Lucretia
Good mourning
Captive Honour
Black Curtains
When
How The Story End
Sudden Death
Robi na mnie niesamowite wrażenie. Za każdym przesłuchaniem PSBWB czekam właśnie na nią. Poza tym idealnie pasuje do klimatu utworu, a to w solówce bardzo ważne.