No to może czas na starcie gigantów?
Wiem, że z RiPem ciężko jest coś skonfrontować, ale PS i może CTE mają jakieś szanse
Rust in Peace to płyta Megadeth, którą usłyszałem jako pierwszą. Byłem ostro zszokowany jej zawartością. Pierwszy raz dane my było słuchać takiego specyficznego grania. Płyta cały czas robi niesamowite wrażanie, jednak z czasem jej "doskonałość" nieco zbladła. Może to zmęczenie materiałem, ale niektóre kawałki z idealnych zrobiły się w tylko bardzo dobre. Perełki perełkami pozostaną, ale mam wrażenie, że to co jest między nimi wiele zyskuje tylko dlatego, że jest na tej płycie. Mam tu na myśli przede wszystkim Poison was the Cure, Lucretia i Rust in Peace... Polaris. Uważam, że są co najmniej klasę niżej od Five Magic, Hangar 18 czy Take No Prisoners. O Holy Wars nie mówię, bo mało co się może równać z tym monumentalnym utworem. Stanowi on dla mnie najlepszy otwieracz w historii muzyki "rozrywkowej".
Z Peace Sells miałem raczej na odwrót. Pierwsze przesłuchania raczej mnie męczyły. Kawałki do lekkich nie należą. Płyta wydawała mi się nudna. Dopiero po pewnym czasie (i to dosyć długim) zaczęła mi się powoli wkręcać. Trudno to opisać i nie wiem skąd mi się to wzięło, no ale nawiązała się miedzy nami jakaś chemia
Płyta urzeka mnie klimatem i surowością. Chyba najmocniejsze teksty Rudego w karierze też robią swoje. Z słabszych punktów mogę wymienić tytułowy i totalne nieporozumienie w postaci coveru. Uszy mnie na nim bolą prawie jak słuchając Super Collider Za to całą reszta to ścisła klasyka Mega. W tym mój ulubiony Good Morning/Black Friday.Jak pisałem powyższe porównanie to byłem nastawiony na głos na PS. Trochę się teraz waham ale wydaje mi się. że gdyby nie cover to nie miałbym żadnych wątpliwości. Dlatego też stawiam na Peace Sells!
